Σταθμάρχης στην Τσεχία αντιμετωπίζει έναν παράξενο ξένο που εμφανίζεται από το πουθενά και εμπλέκεται σε ένα μυστηριώδη θάνατο στην Πολωνία (ή κάτι τέτοιο).
Δεν έχω πρόβλημα να το παραδεχτώ: Δεν κατάλαβα απολύτως τίποτα. Το (βασισμένο σε τριλογία κόμικς) σενάριο τούτης της τσέχικης ταινίας είναι τόσο ακατάληπτο που δεν σου ανοίγει ούτε ένα παραθυράκι για να μπεις μέσα στο μυστηριώδες σύμπαν της.
Το Alois Nebel ακολουθεί την όχι και τόσο άγνωστη ή πρωτοποριακή την μέθοδο του rotoscoping όπου ο σκηνοθέτης πρώτα πραγματοποιεί τα γυρίσματα με κανονικούς ηθοποιούς σε φυσικά σκηνικά και στη συνέχεια επεξεργάζεται το φιλμ για να μοιάζει με animation. Κάτι ανάλογο έχουμε δει στο παρελθόν πολύ πιο επιτυχημένα σε δύο ταινίες του Ρίτσαρντ Λινκλέϊτερ, τα Walking Life και Scanner Darkly. Δεν συμμερίζομαι δηλαδή τα σχόλια που άκουσα μετά την προβολή ότι οι εικόνες της ταινίας είναι ποιητικές. Όχι ότι αυτό που παρακολουθούμε είναι άσχημο οπτικά, απλά έχω τις ενστάσεις μου όσον αφορά το μέγεθος της σπουδαιότητας του.
Μέσα σε 84 λεπτά που μοιάζουν να διαρκούν τέσσερις ώρες, αν υπάρχει κάτι που μπορεί να σε κερδίσει είναι η εκπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία και η επιβλητική ατμόσφαιρα που σε κρατάει σε μια κάποια σχετική αγωνία για το τι θα ακολουθήσει παρακάτω κι αν τελικά θα πάρεις έστω μια απάντηση σε όσα μυστηριώδη εξελίσσονται μπροστά στα μάτια σου. Δυστυχώς στο φινάλε όχι μόνο απάντηση δεν θα πάρεις, άλλα θα μετανιώσεις την ώρα και την στιγμή που μετά τα πρώτα διακόσια χασμουρητά στο αρχικό δεκάλεπτο της ταινίας, δεν αφέθηκες στην αγκαλιά του Μορφέα που σε περίμενε με τα χέρια ορθάνοιχτα. 2/5
Αύριο: Faust.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου