Η ζωή μιας χούφτας κατοίκων σε (φανταστική) πόλη της Ιαπωνίας αλλάζει ριζικά έπειτα από έκρηξη σε πυρηνικό αντιδραστήρα που οφείλεται σε σεισμό και τσουνάμι. Βραβείο καλύτερης ασιατικής ταινίας στο φεστιβάλ του Τορόντο.
Έπειτα από ένα ανεπανάληπτο σερί ταινιών που κινούνται στα όρια της παράνοιας (Cold Fish, Guilty of Romance, Himizu) ο Σιόν Σόνο χαμηλώνει αισθητά τους τόνους και παρουσιάζει ένα ανθρωποκεντρικό δράμα χαρακτήρων καταδικασμένο να απογοητεύσει τους πάντες. Όσοι δεν γνωρίζουν το ιδιοσυγκρασιακό σινεμά αυτού του δημιουργού, θα απογοητευθούν αμέσως από την "ξεπλυμένη" φωτογραφία και τον φτηνό και, ολίγον τι, βιαστικό τρόπο με τον οποίο ο σκηνοθέτης συνθέτει τα πλάνα του. Από την άλλη όσοι από τους, ουκ ολίγους, φανατικούς ακόλουθους του περιμένουν διαλείμματα για χορούς και τραγούδια, απότομα ξεσπάσματα βίας και υστερικές ερμηνείες, καλύτερα να ξαναδούν το Love Exposure. Παρότι ο Σιόν Σόνο βρίσκεται εμφανώς εκτός του φυσικού του στοιχείου, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να αγαπήσεις στην Γη της Ελπίδας. Την ζεστασιά και την ανθρωπιά με την οποία αγκαλίαζει τους ήρωες του, τον αριστοτεχνικό τρόπο με τον οποίο δένει τρεις διαφορετικές ιστορίες μεταξύ τους, το χιούμορ που βρίσκεται πανταχού παρόν μαζί με τα όποια αναπόφευκτα δραματικά στοιχεία και τέλος κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες επιλογές στο μοντάζ. Πραγματικά υπάρχουν στιγμές που παρακολουθείς με δέος όσα διαδραματίζονται επί της οθόνης και άλλες που έχεις την αίσθηση ότι όλο αυτό "τραβάει" περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε. Τώρα που το ξανασκέφτομαι αυτό ακριβώς ήταν πάντα το σινεμά του Σιόν Σόνο: ένα γαϊτανάκι άνισων στιγμών που σε κερδίζει για το θάρρος και την τόλμη του να επιχειρήσει πάντα κάτι διαφορετικό.
Πρωτότυπος τίτλος: Kibô no kuni
Χώρα: Ιαπωνία
Χρονιά: 2012
Σκηνοθέτης: Σιόν Σόνο
Τμήμα: Ανοιχτοί Ορίζοντες (πρώτη πανευρωπαϊκή προβολή)
Βαθμολογία: 4/5
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου