Πέντε Υπερεκτιμημένες Ταινίες

Amelie - Την πρώτη φορά πριν δέκα χρόνια το είχα βρει άκρως συμπαθητικό, όταν το ξαναείδα πρόσφατα δεν με άγγιξε ούτε στο ελάχιστο. Εντυπωσιακά σκηνοθετικά ακροβατικά στην αρχή και στο φινάλε, τεράστια σεναριακή κοιλιά στο ενδιάμεσο.
 

Fargo - Ποτέ δεν μου άρεσε ιδιαίτερα ο κινηματογράφος των αδελφών Κοέν. Στη θέση του Φάργκο άνετα θα μπορούσαν να είναι τα Μπάρτον Φινκ, Μπιγκ Λεμπόφσκι, Ω, αδερφέ πού είσαι; και Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους. That been said, τα Μόνο Αίμα, Ο Ανθρωπος που δεν Ηταν Εκεί και το Αληθινό Θράσος είναι σχεδόν αριστουργήματα.

North by Northwest - Δυο τρεις κλασσικές σκηνές νομίζω πως δεν δικαιολογούν την παρουσία τούτης της ταινίες στις λίστες με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Μάλλον η πιο αδύναμη από της ταινίες που σκηνοθέτησε εκείνη την χρυσή περίοδο (1954 - 1964) ο Άλφρεντ Χίτσκοκ.

Taxi Driver - Μπορεί ο Ταξιτζής να ήταν στην εποχή του ο,τι είναι το Fight Club για την δικιά μας εποχή. 35 χρόνια μετά την πρώτη του προβολή όμως δεν έχει να μου πει απολύτως τίποτα.

The Usual Suspects - Ούτε έμεινα άναυδος από την ερμηνεία του Κέβιν Σπέισι, ούτε βρήκα την ανατροπή στο φινάλε πρωτότυπη. Not my cup of tea με λίγα λόγια.