Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Best of 2014: Οι 10 Αγαπημένες μου Ταινίες

10. Gone Girl: Βασισμένο σε ένα «supermarket best seller» που στα χέρια οποιουδήποτε άλλου σκηνοθέτη θα κατέληγε ένα μισογυνιστικό κινηματογραφικό σκουπίδι. Στα χέρια του Ντέιβιντ Φίντσερ καταλήγει ένα κυνικό και σκοτεινά αστείο φιλμ, ό,τι καλύτερο έχει σκηνοθετήσει τα τελευταία επτά χρόνια. 



09. Edge of Tomorrow: Ταινία επιστημονικής φαντασίας, σκηνοθετημένη από έναν πάλαι ποτέ σπουδαίο σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή τον Τομ Κρουζ, που προσπαθεί να συνδυάσει το Groundhog Day με το Battle: Los Angeles. Κι όμως είναι καλύτερο απ' ότι ακούγεται. Κι όμως επιτυγχάνει σε όλους τους τομείς, με κυριότερο απ' όλους, αυτόν της καθαρόαιμης διασκέδασης.



08. 20.000 Days on Earth: O Νικ Κέιβ γίνεται 20.000 ημερών και το γιορτάζει με ένα περίεργο υβρίδιο ντοκιμαντέρ και νέο-νουάρ μυθοπλασίας (και extra bonus την Κάιλι Μινόγκ ως Femme Fatale).

 

07. Buzzard: Κάτι τέτοιες ταινίες θα έπρεπε να σκηνοθετεί ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ εν έτη 2014 και όχι «αριστουργήματα» τύπου Boyhood. To Buzzard μοιάζει με τον Heavy Metal απόγονο του Pickpocket του Μπρεσόν και διαθέτει μια από τις χαρισματικότερες ερμηνείες των τελευταίων ετών από τον εξωφρενικά αστείο Τζόσουα Μπερτζ. 



06. Winter Sleep: Το χάσμα ανάμεσα στους «πιστούς» και τους «άπιστους», τους φτωχούς και τους πλούσιους, τους μεγαλύτερους και τους νεότερους και κατ' επέκταση σε όλους τους ανθρώπους. Ιδωμένο μέσα από το φιλοσοφικό πρίσμα του Νούρι Μπιλγκέ Τζεϊλάν, ο οποίος σκηνοθετεί με υπνωτικούς ρυθμούς ένα τρίωρο (και βάλε) έπος, που μοιάζει να κρατάει μόλις μια ανάσα.



05. The Tribe: Η δύναμη της εικόνας σαν χίλιες λέξεις και η σιωπή που μπορεί μερικές φορές να είναι εκκωφαντική. Ένα από τα καλύτερα κινηματογραφικά ντεμπούτα της δεκαετίας. 



04. Magical Girl: Ξεκινάει σαν ένα χαμηλότονο γλυκόπικρο δράμα και σταδιακά εξελίσσεται σε ψυχολογικό θρίλερ που κάθε του σεναριακή στροφή είναι πιο απρόβλεπτη κι από την προηγούμενη. Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι μερικά από τα καλύτερα θρίλερ τα τελευταία χρόνια προέρχονται από την Ισπανία και σίγουρα όχι τυχαίο ότι ο Πέδρο Αλμοδόβαρ το λάτρεψε



03. Two Days, One Night - Η μεγαλύτερη νίκη που μπορείς να πετύχεις είναι αυτή που σου επιτρέπει να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι, έστω για μια ακόμη μέρα.



02. Force Majeure: Είναι άραγε ο άνθρωπος που κρύβουμε μέσα μας (αυτός που θα φανερωθεί στις πιο δύσκολες στιγμές), εκείνος ο υπερήρωας που θέλουμε οι γύρω μας (και εμείς) να πιστεύουν ότι είμαστε; Βασικά μην σε απασχολεί η απάντηση, αν δεν είσαι παντρεμένος. Δες το Force Majeure απλά και μόνο γιατί είναι η πιο αστεία και ταυτόχρονα δραματική ταινία της χρονιάς.



01. Interstellar: Είτε πρόκειται για μια αλληγορία για τον θάνατο του φιλμ στον κινηματογράφο, είτε για ένα love letter στα παιδιά του Κρίστοφερ Νόλαν, είτε απλά για την πιο εντυπωσιακή διαστημική όπερα που έχεις δει ποτέ, το Interstellar μοιάζει να θριαμβεύει σχεδόν σε όλα όσα επιχειρεί. Και μπορεί ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο τον πήχη της φιλοδοξίας του (κυριολεκτικά πέρα από τα αστέρια), ο Νόλαν, ταυτόχρονα με τις αρετές που διαθέτει ως κινηματογραφιστής να τονίζει και τις όποιες αδυναμίες του ως σεναριογράφος (ο μονόλογος της Χάθαγουεϊ για την αγάπη, η υπερβολική χρήση του exposition). Ωστόσο υπάρχουν κάποιες στιγμές που τέτοιες παρατυπίες δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Ο Νόλαν για πρώτη φορά δημιουργεί ένα έργο για την αγάπη (του φιλμ, των παιδιών του, της επιστημονικής φαντασίας των 60s και των 70s) και το κάνει με ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα, ώστε δεν σου αφήνει άλλη επιλογή παρά να του υποκλιθείς.

2 σχόλια :

  1. ''για την πιο εντυπωσιακή διαστημική όπερα που έχεις δει ποτέ'' και το ονομα αυτης της ταινιας ''2001 a space odyssey''

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα ντραπώ να σου πω ότι δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου (και το έχω δει και τρεις φορές).

      Προσωπικά γουστάρω Κιούμπρικ μόνο για το Eyes Wide Shut (άντε και για το Full Metal Jacket)

      Διαγραφή