Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

Πέντε Blu-ray Επανεκδόσεις που Αξίζει να Δεις

L'Eclisse (1962) - 52 χρόνια αργότερα, η Έκλειψη του Μικελάντζελο Αντονιόνι παραμένει τόσο μοντέρνα που σου δίνει την εντύπωση ότι γυρίστηκε μόλις πριν λίγο καιρό. Τα ατέλειωτα κοντινά στην πανέμορφη Μόνικα Βίτι και ένα από τα συγκλονιστικότερα φινάλε στην ιστορία του σινεμά (κάπου εκεί μαζί με το Blow up του ίδιου σκηνοθέτη), δίνουν ακόμα μεγαλύτερο ειδικό βάρος σ' αυτό το τόσο σπουδαίο κινηματογραφικό έργο.




Radio Days (1987) - Η πιο feelgood ταινία του Γούντι Άλεν, μακριά από τις γνώριμες νευρώσεις και εμμονές του, είναι ουσιαστικά ένα νοσταλγικό love letter στην εποχή τις παιδικής του ηλικίας, ακριβώς ο,τι ήταν και το Amarcord για τον Φεντερίκο Φελίνι.



Singapore Sling (1990) - Η Αναπάντεχη Γερμανική επανέκδοση, σε high definition, του υπερcult αριστουργήματος του Νίκου Νικολαΐδη είναι εδώ για να σου υπενθυμίσει πόσο τεράστιος σκηνοθέτης υπήρξε και πόσο άδικα εξαφανίστηκε αργότερα μέσα στις εμμονές του να γυρίζει την ίδια ταινία ξανά και ξανά. Μέσα στο τοπ 5 των αγαπημένων μου Ελληνικών ταινιών. 



The Swimmer (1968) - Ποιητικό και αινιγματικό, το φιλμ του Φρανκ Πέρι (Mommie Dearest) είναι από εκείνα τα έργα που τα έχεις στο μυαλό σου για αρκετό καιρό μετά την πρώτη προβολή. Από τις πιο αντισυμβατικές ταινίες που γυρίστηκαν στο Χόλιγουντ την δεκαετία του 60 (αλλά και γενικότερα).


Umberto D. (1952) - Μαζί με τον Κλέφτη Ποδηλάτων, η καλύτερη ταινία που γύρισε ο Βιτόριο Ντε Σίκα και κάπου στην κορυφή των μεγαλύτερων αριστουργημάτων του νεορεαλιστικού κινηματογράφου. Ειδικά το φινάλε του θα σου σπαράξει την καρδιά.  

3 σχόλια :

  1. και δικος μου αγαπημενος ο Antonioni. τον εκτιμησα στο l' Aventura και τον λατρεψα στο blow up ( που επρεπε να το χεις στους αγαπημενους χρυσους φοινικες ) οπως και στα la note, il deserto rosso, l'eclisse. πολυ στυλ. σου προτρεινω Τριερ και Bunuel ( ο δικος μου αγαπημενος ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. L'Avventura ρε γαμώτο ακόμα δεν έχω καταφέρει να το δω, παρότι έχω δει La Notte και L'Eclisse (αλλά και Red Desert και Blow-Up - όλα αριστουργήματα). Σίγουρα μέσα στους πέντε αγαπημένους μου σκηνοθέτες ever.

      Τριερ παλιά τον λάτρευα, τώρα τελευταία τον ψιλοβαριέμαι.

      Bunuel τώρα που τον ανέφερες μου έδωσες αφορμή να κατεβάσω την Διακριτική Γοητεία της Μπουρζουαζίας που δεν το έχω δει και πάντα το ανέβαλα.

      Διαγραφή
  2. ωχ ξεχασα να αναφερω κι εναν αλλον υπεραγαπημενο, τον Pasolini. Αφου σου αρεσουν ολοι οι στυλιστες σκηνοθετες να τα δτεις ολα του.εγγυηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή