Οι 10 Καλύτερες Ταινίες που Είδα στο TIFF56

10. Mustang - Άριστη μαθήτρια της Σοφία Κόπολα η Τουρκάλα Ντενίζ Γκαμζέ Έργκυβεν. Σχεδόν κρίμα που το ονειρικό της παραμύθι προδίδεται ελαφρώς στο δεύτερο μέρος από το σχηματικό σενάριο και έναν-δύο κλισεδιάρικους χαρακτήρες.

09. Our Everyday Life - Οι καθημερινές ιστορίες μιας χούφτας ανθρώπων στο Σαράγιεβο που ακόμα προσπαθούν να συνέλθουν από την τραγωδία που άφησε πίσω του ο πόλεμος. Η απλότητα σε όλο της το μεγαλείο, στην επίσημη συμμετοχή της Βοσνίας στα επερχόμενα Όσκαρ. 

08. Mediterranea - Προσγειωμένη ματιά πάνω στο επίκαιρο προσφυγικό ζήτημα. Δεν κρίνει, απλά παρακολουθεί με «ντοκιμαντερίστικο» στιλ την πορεία δύο ανδρών από την Αφρική προς την Ιταλία και την βάναυση συνειδητοποίηση της ματαιότητας κάθε προσπάθειας για ένα καλύτερο αύριο. Εντυπωσιακή η διεύθυνση φωτογραφίας σε φιλμ 16mm.

07. Neon Bull - Θα μπορούσε να βρίσκεται εδώ και μόνο για την ωραιότερη ερωτική σκηνή του φεστιβάλ (ίσως και της χρονιάς), εάν δεν ήταν για το μαγευτικό, μυστικιστικό του στυλ, που σε κρατάει καθηλωμένο στο κάθισμα σου κι ας μην συμβαίνει απολύτως τίποτα καθ όλη την διάρκεια του.

06. Rams - Από τις πιο «ύπουλες» ταινίες που θα δεις φέτος, το Rams σε ξεγελάει αρχικά με το ανάλαφρο dramedy στιλ του, αλλά σταδιακά προσεγγίζει τα όρια της τραγωδίας και παραδίδει ένα φινάλε που θα θυμάσαι για πολύ καιρό. Βραβείο καλύτερης ταινίας στο φετινό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

05. An - Από τον Χιροκάζου Κόρε-Έντα το περιμέναμε, από αλλού μας ήρθε η πιο συναισθηματική και ανθρωποκεντρική ταινία του φεστιβάλ. Οποιεσδήποτε μελό παρατυπίες συγχωρούνται πάραυτα, λόγω αγνών προθέσεων.

04. Aferim! - Γουέστερν από την Ρουμανία και την ίδια στιγμή, σάτιρα πάνω στην παραλογία των πολιτικών και εκκλησιαστικών θεσμών. Η σκηνή με τον παπά όπου ευλαβικά αραδιάζει όλα τα χαρακτηριστικά ελαττώματα των Ευρωπαίων, προορισμένη να μείνει κλασσική.

03. Interruption - Βγάζω το καπέλο στον Γιώργο Ζώη που κατάφερε να σκηνοθετήσει κάτι που από την σύνοψη του ακούγεται μη κινηματογραφήσιμο. Ασφυκτικό και κλειστοφοβικό το Interruption δεν είναι ούτε θρίλερ, ούτε δράμα δωματίου, ούτε βασικά θυμίζει κάτι που να έχεις ξαναδεί στο παρελθόν. Ανεβάζοντας σταδιακά τους ρυθμούς και με την τελική κορύφωση να μην έρχεται ποτέ, ο Ζώης μπερδεύει αριστοτεχνικά την μυθοπλασία με την φαντασία, δοκιμάζει τα σινεφιλικά σου όρια και παραδίδει την πιο αριστοτεχνικά σκηνοθετημένη ελληνική ταινία των τελευταίων ετών.

02. Chevalier - Ανακατεύοντας το Αμερικάνικο slaptsick με το φλεγματικό Βρετανικό χιούμορ, η Αθηνά Ραχήλ Τσαγκάρη και ο Ευθύμης Φιλίππου αφήνουν πίσω τους το Greek weird wave και αποτυπώνουν με τρομερή ακρίβεια και πρωτοτυπία τα όσα κάνουν οι άνδρες όταν βρίσκονται μόνοι τους μακριά από τις γυναίκες, ενώ ταυτόχρονα δεν παραλείπουν να κάνουν κι ένα καυστικό σχόλιο για την ανταγωνιστική φύση του ανθρώπου στην σύγχρονη κοινωνία.

01. Son of Saul - Φρενήρης κατάδυση στην κόλαση του πολέμου μέσα από τα συναισθήματα και τις σκέψεις ενός κατεστραμμένου ανθρώπου που προσπαθεί να επιβιώσει στο Άουσβιτς. Σκηνοθετικό και ερμηνευτικό tour de force και ίσως η καλύτερη ταινία που θα δεις για την φρίκη του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου (ή την φρίκη του ανθρώπινου νου, γενικώς). 


Όλες οι 19 ταινίες που είδα φέτος στο φεστιβάλ, με αξιολογική σειρά και βαθμολογία:

1. Son of Saul 5/5
2. Chevalier 4/5
3. Interruption 4/5
4. Aferim! 4/5
5. An 4/5
6. Rams 4/5
7. Neon Bull 4/5
8. Mediterranea 4/5
9. Our Everyday Life 3.5/5
10. Mustang 3.5/5
11. Our Little Sister 3.5/5
12. Cemetery of Splendour 3.5/5
13. 600 Miles 3.5/5
14. Krisha 3/5
15. The Treasure 3/5
16. From Afar 3/5
17. The Here After 3/5
18. Taxi Tehran 2.5/5
19. Last Cab to Darwin 2.5/5