Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

TDF16: Απολογισμός



Μας τελείωσε λοιπόν την Κυριακή το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ και όπως αναμενόταν οι περισσότερες ταινίες ήταν εξαιρετικές. Δύσκολα άλλωστε κινδυνεύεις να φας φόλα με ντοκιμαντέρ, συγκριτικά τουλάχιστον με τις ταινίες μυθοπλασίας. Το γεγονός ότι οι ήρωες κάθε ταινίας είναι υπαρκτά πρόσωπα, δίνει σε κάθε μια από αυτές ένα κάποιο ειδικό ενδιαφέρον. Συνολικά είδα 23 ταινίες, εκ των οποίων οι 20 ήταν μεγάλου μήκους και οι 3 μικρού μήκους, ενώ και οι τέσσερις Ελληνικές ταινίες που είδα ήταν και οι πιο αδύναμες του φεστιβάλ. Δεν θέλω να πιστέψω ότι αυτό σημαίνει κάτι πέρα από το γεγονός ότι απλά ήμουν άτυχος στις επιλογές μου. Παρακάτω ακολουθεί η αξιολογική κατάταξη των ταινιών με βάση το προσωπικό μου γούστο:


23. Βόη – Ένας αγώνας τυφλών (μικρού μήκους) 2/5 
22. Ο άλλος άνθρωπος (μικρού μήκους) 2/5
21. Η φαντασμαγορία της ήττας (μικρού μήκους) 2.5/5

20. Στο νήμα 2.5/5
19. Αυτή η ειδική ανάγκη 3/5
18. Η εικόνα που λείπει 3/5 
17. Η τραγουδίστρια της πανκ 3/5
16. Βίος κι εγκλήματα της Ντόρις Πέιν 3.5/5
15. Κυρίαρχος του κόσμου 3.5/5 
14. Το δάσος των πνευμάτων που χορεύουν 3.5/5 
13. Γνωστά και άγνωστα 3.5/5
12. Τραγούδι απ’ το δάσος 3.5/5 
11. Βρωμοπαλιάνθρωποι 3.5/5

10. Η μεγάλη φάρσα του χιπ χοπ 3.5/5
09. Άρχισαν τα όργανα 3.5/5
08. Δρομείς της ερήμου 3.5/5
07. Ο άνθρωπός μας στην Τεχεράνη 4/5
06. Βρίσκοντας τη Βίβιαν Μάιερ 4/5
05. Η Ουκρανία δεν είναι μπουρδέλο 4/5
04. Αμερικανικό κοινόβιο 4.5/5
03. Οι αισιόδοξες 4.5/5
02. Επιστροφή στη Χομς 4.5/5 
01. Ο Βερμέρ του Τιμ 5/5



Στην προβολή της ταινίας Αμερικανικό Κοινόβιο. Κάπου στο βάθος είμαι κι εγώ.












Διάφορα

Οι αίθουσες στο λιμάνι έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες Village Cinemas. Δεν θα σχολιάσω το συγκεκριμένο γεγονός, καπιταλισμό έχουμε άλλωστε και από την στιγμή που το ίδιο το φεστιβάλ δεν μπόρεσε τόσα χρόνια να τις εκμεταλλευτεί, η όποια αξιοποίηση τους φαντάζει θετική. Από την άλλη όμως το να πουλάει το κυλικείο ποπ κορν και ο κόσμος να μπαίνει ανενόχλητος μ' αυτό στις προβολές, όταν ένας από τους βασικούς κανόνες του φεστιβάλ είναι ότι απαγορεύεται η κατανάλωση φαγητού στις αίθουσες, είναι εντελώς ενοχλητικό.

Κορυφαίες στιγμές στο πρώτο σαββατοκύριακο του φεστιβάλ. 16χρονα έμπαιναν στις αίθουσες του λιμανιού για να δουν τις ώρες προβολής των 300 και έπεφταν πάνω σε τίτλους όπως «Η ψησταριά του Σέσαρ», «Η έβδομη ζωή του Γκουαλντίνο» και «Οι Σεμπάμπ του Γιαρμούκ»

Κάπου στα πρόχειρα του blog υπάρχει και μια ανάρτηση με τίτλο TDF16: Day 10 η οποία μάλλον δεν θα δει ποτέ το φως της δημοσιότητας.


Το πρόβλημα μου με τα τέσσερα Ελληνικά Ντοκιμαντέρ:

Βόη – Ένας αγώνας τυφλών: Ωραία δουλειά στην κάμερα αλλά ουσιαστικά η ταινία είναι 18 λεπτά με αποσπάσματα από την προπόνηση μιας ομάδας ποδοσφαίρου τυφλών και τίποτε άλλο.

 Ο άλλος άνθρωπος: Πάρα πολύ ενδιαφέρον θέμα για έναν άνδρα που μαγειρεύει και μοιράζει δωρεάν φαγητό στους δρόμους της Αθήνας. Ο ήχος ήταν ασυγχρόνιστος σε όλη την διάρκεια της ταινίας, ενώ έπρεπε να διαβάσεις τους αγγλικούς υποτίτλους για να καταλάβεις τι έλεγαν όσοι μιλούσαν. Αυτό το θέμα με τον ήχο κάποια στιγμή οι Έλληνες κινηματογραφιστές πρέπει να το προσέξουν λιγάκι παραπάνω.

Η φαντασμαγορία της ήττας: Κι εδώ πολύ ενδιαφέρον το θέμα για έναν ζωγράφο της ποπ αρτ που ζει στην Θεσσαλονίκη. Η εικόνα έμοιαζε με ξεπλυμένο αντίγραφο VHS, ενώ οι συνεντεύξεις από τους ανθρώπους που τον γνωρίζουν «τραβούσαν» σε διάρκεια περισσότερο απ' ό,τι θα έπρεπε. 

Στο νήμα: Άψογο τεχνικά. Δεν μας είπε κάτι που δεν γνωρίζαμε για τον Τσίπρα και το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα λίγο πριν και λίγο μετά τις εθνικές εκλογές του 2012. Απ' ό,τι μαθαίνω η ταινία συζητιέται αρκετα τις τελευταίες μέρες στο διαδίκτυο για όλους τους λάθος λόγους. Το να ασκείς κριτική για αποσπάσματα δευτερολέπτων από ένα τρέιλερ, αγνοώντας το ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο εντάσσονται, είναι τουλάχιστον φαιδρό. 

Αυτά με το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ για φέτος. Φεστιβαλικό ραντεβού ίσως τον Νοέμβριο (ίσως και όχι, εξαρτάται από τα οικονομικά) για το 55ο φεστιβάλ κινηματογράφου.

P.S. Οι δύο φωτογραφίες του άρθρου είναι από την motionteam.

5 σχόλια :

  1. ποσο σε ζηλευω ! τοσα πολλα ντοκιμαντερ και σε τετοια αιθουσα στο φεστιβαλ.
    εσυ που εισαι, μπρε ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτή είναι η μία από τις τέσσερις αίθουσες στο λιμάνι (συν άλλες δύο στο Ολύμπιον), εγώ είμαι σχεδόν δίπλα στην κυρία με την εφημερίδα αριστερά και προς τα πάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. βρηκα και σενα στην φωτο και την κοινη μας ''γνωστη'' χαχαχαχα
    Για το σαλο τωτα των ημερων.Τελικα γελασε ο τσιπρας με το χαστουκι η οχι???

    (nickzark)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τρεις θέσεις πίσω από μένα, άλλες φορές ήμασταν και πιο κοντά.

      Ο Τσίπρας γέλασε λίγο πολύ όπως γέλασε ο καθένας όταν το πρωτοείδε, σε στυλ «δεν το πιστεύω αυτό που βλέπω». Μετά έριξε πιο πολύ γέλιο όταν μιλούσε με την Δούρου (που έφαγε το νερό) στο τηλέφωνο και έλεγε αστειάκια για τον Παυλόπουλο, «Ευτυχώς ήταν εκεί και σας έσωσε»
      Ο Παυλόπουλος θα το καταλάβαινα εάν θύμωνε, πιο πολύ αυτόν κορόιδευε.

      Τέσπα. Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: «Ο κόσμος εποντίζετο κι η εμή γυνή χτενίζετο»

      Διαγραφή
  4. καλα φανταστηκα οτι εγινε ντορος για το τιποτα..κλασικα η Κανελη θυμωσε τζαμπα

    ΑπάντησηΔιαγραφή