Ο Τομ στη φάρμαΥπόθεση: Ο Τομ ταξιδεύει σε αγροτική περιοχή του Κεμπέκ για να παρευρεθεί σε μια κηδεία. Το μυστηριώδες παρελθόν του θα αρχίσει σιγά σιγά να αποκαλύπτεται.
Η Γνώμη μου: Τέταρτη ταινία για τον 24χρονο Ξαβιέ Ντολάν τα τελευταία πέντε χρόνια και αυτή την φορά αφήνει κατά μέρους τις χιπστερικές υπερβολές για να παρουσιάσει ένα σφιχτοδεμένο, χιτσκοκικών προεκτάσεων, ψυχολογικό θρίλερ. Η εμμονή του να βάζει τον εαυτό του πρωταγωνιστή στις ταινίες του και να τον καδράρει διαρκώς με υπερβολικά κοντινά πλάνα, ουσιαστικά χαλάει οποιαδήποτε καλή πρόθεση και φανερώνει μια αδικαιολόγητη εγωπάθεια. Ευτυχώς το εξαιρετικό σενάριο σώζει τα προσχήματα, προσφέροντας μας μια ιστορία που όντως έχει ενδιαφέροντα πράγματα να πει και τις περισσότερες φορές τα λέει εξαιρετικά.
Πρωτότυπος τίτλος: Tom à la ferme
Χώρα: Καναδάς
Χρονιά: 2013
Σκηνοθέτης: Ξαβιέ Ντολάν
Τμήμα: Ανοιχτοί Ορίζοντες (Ειδικές προβολές)
Βαθμολογία: 3/5
Παλιά, ζούσα στο σκοτάδι
Υπόθεση: Βορειοϊρλανδέζα που το έχει σκάσει από το σπίτι της, επισκέπτεται τους θείους της που ζουν στη Βαλτιμόρη.
Η Γνώμη μου: Η καθημερινότητα των μελών μιας οικογένειας που έχει καταρρεύσει μέσα από τα μάτια ενός ξένου. Από την αρχή μέχρι το τέλος το I Used to Βe Darker διαπνέεται από μια αίσθηση μελαγχολίας. Τα μικρά μουσικά ιντερλούδια, η νατουραλιστική προσέγγιση ενός σχεδόν μη σεναρίου, το καστ, ως επί το πλείστον ερασιτεχνών ηθοποιών, όλα συνθέτουν ένα μικρό διαμάντι του σύγχρονου ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά που, αν και δεν κάνει ποτέ την υπέρβαση για να γίνει μια σπουδαία ταινία, αξίζει και με το παραπάνω να του αφιερώσεις μιάμιση ώρα.
Πρωτότυπος τίτλος: I Used to Βe Darker
Χώρα: Η.Π.Α.
Χρονιά: 2013
Σκηνοθέτης: Ματ Πόρτερφιλντ
Τμήμα: Ανοιχτοί Ορίζοντες (Κυρίως πρόγραμμα)
Βαθμολογία: 3.5/5
Υπόθεση: Στην Πολωνία του 1962, 18χρονη που θέλει να χειροτονηθεί καλόγρια, πρέπει να πάρει την ευχή της αδερφής της μητέρας της, την μοναδική εν ζωή συγγενή που της έχει απομείνει, παρόλο που μέχρι εκείνη την στιγμή αγνοούσε την ύπαρξη της. Η συνάντηση των δύο γυναικών θα τις οδηγήσει σε ένα απρόσμενο ταξίδι στις ρίζες του παρελθόντος τους.
Η Γνώμη μου: Τεχνικά η Ίντα είναι μία πολύ εντυπωσιακή ταινία. Κάθε καρέ της, θα μπορούσε να είναι από μόνο του ένα έργο τέχνης. Η επιστροφή του Πάβελ Παβλικόφσκι στα πάτρια εδάφη της Πολωνίας, είναι ταυτόχρονα και η καλύτερη ταινία της καριέρας του. Μοναδική μου ένσταση ωστόσο σε όλο αυτό, είναι το αίσθημα του ντε ζαβού που σου αφήνει το φιλμ κατά την σύντομη διάρκεια του. Όλα αυτά κάπου τα έχουμε ξαναδεί. Ακόμα χειρότερα, το σενάριο στέκεται κάπως επιφανειακά στον ψυχισμό των δύο ηρωίδων και η όλη ψυχρότητα που βγαίνει από τις ερμηνείες, ουσιαστικά πιο πολύ σε απομακρύνει παρά σε βοηθάει να νιώσεις κάποιου είδους συμπάθεια για τις πρωταγωνίστριες. Αν η Ίντα μας είχε έρθει πριν τριάντα χρόνια από κάποιον άλλο -όφσκι, τώρα θα μιλούσαμε για μια από τις σημαντικότερες ταινίες όλων των εποχών. Δυστυχώς εν έτη 2013, αισθάνομαι πως δεν έχει κάτι καινούργιο να μας πει ένα τέτοιο είδος ψυχρού σινεμά, παρ' όλες τις αδιαμφισβήτητες αρετές του.
Χώρα: Πολωνία
Χρονιά: 2013
Σκηνοθέτης: Πάβελ Παβλικόφσκι
Τμήμα: Ανοιχτοί Ορίζοντες (Ειδικές προβολές)
Βαθμολογία: 3.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου