Έχουν περάσει περίπου εννιά χρόνια από τότε που μια Νοτιοκορεάτικη ταινία έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ των Κανών και άφηνε τον τότε πρόεδρο της κριτικής επιτροπής Κουέντιν Ταραντίνο με το στόμα ορθάνοιχτο. Από εκεί κι έπειτα το Κορεάτικο σινεμά μπήκε για τα καλά στην ζωή εκατομμυρίων σινεφίλ ανά τον πλανήτη και τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο μας έρχεται ουρανοκατέβατο κι από ένα Κορεάτικο αριστούργημα.
Άσχετη κάπως με το το θέμα η εισαγωγή μου, αφού η Ινδονησία, πέρα από το γεγονός ότι βρίσκεται κι αυτή στην Ασία, ουδεμία σχέση έχει με την Νότια Κορέα. Κι όμως το 2012 θα λογίζεται σαν η χρονιά που μία ταινία, όπως το 2003, έβαλε για τα καλά μια σχετικά άγνωστη κινηματογραφική βιομηχανία στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Στην καρδιά της Τζακάρτα βρίσκεται ένα κτίριο το οποίο είναι καταφύγιο για τους πιο γνωστούς και επικίνδυνους εγκληματίες όλου του κόσμου. Στην προσπάθεια τους να συλλάβουν τον διάσημο βαρόνο των ναρκωτικών που ελέγχει το κτίριο, μια ομάδα πεζοναυτών βρίσκεται παγιδευμένη στους τριάντα ορόφους του κτηρίου αυτού.
Αυτή είναι πάνω κάτω η υπόθεση του The Raid: Redemption το οποίο σε λίγες εβδομάδες θα βγει στους κινηματογράφους της Αμερικής, ένα χρόνο μετά την πρεμιέρα του στην Ινδονησία και με καινούργια μουσική επένδυση από τον Mike Shinoda των Linkin Park. Στην Ελλάδα μην περιμένεις να το δεις σε κάποια σκοτεινή αίθουσα, αλλά να' σαι σίγουρος ότι κάπου εκεί το καλοκαίρι που το Αμερικάνικο bluray θα είναι γεγονός, θα αναστενάξει μέχρι και το τελευταίο router.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου