In the Land of Blood and Honey

Κακοί Γερμαναράδες Σέρβοι σφάζουν με το κιλό κακόμοιρους Εβραίους Βόσνιους και η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα της Αντζελίνας Τζολί είναι τόσο άθλια όσο θα περίμενες.

Υπάρχει μια σκηνή λίγο πριν τα μισά του In the Land of Blood and Honey που πραγματικά με έφερε μια ανάσα από το να εγκαταλείψω την θέαση του. Μια μάνα επιστρέφει στο σπίτι της και βλέπει όλους τους γείτονες να κλαίνε μέσα στο διαμέρισμα της. Ρωτώντας τους τι ακριβώς συμβαίνει και που βρίσκεται το μωρό της, η γειτόνισσα της δείχνει το μπαλκόνι και της λέει ότι αυτό έκλαιγε όταν περιπολούσε ο Σέρβικος στρατός και δεν μπορούσε να τους σταματήσει. Μετά η μάνα πάει κλαίγοντας στο μπαλκόνι και κοιτώντας κάτω βλέπει νεκρό το αγγελούδι της. Σ' αυτό ακριβώς το σημείο το βαρέλι της ψυχολογικής πορνείας που προσπαθεί να σε χώσει με τα μούτρα από την πρώτη σκηνή η σκηνοθέτιδα (sic), φτάνει στον απόλυτο πάτο του. Και φτάνει στον πάτο όχι για γιατί αυτό που βλέπεις είναι ενοχλητικό ή εξοργιστικό, αλλά γιατί είναι πέρα για πέρα αστείο. Στο αριστουργηματικό προπέρσινο Incendies, που κι αυτό ασχολούνταν με έναν εμφύλιο πόλεμο (του Λιβάνου) υπήρχε μια παρόμοια σκηνή όπου ένας στρατιώτης σκοτώνει πισώπλατα ένα μικρό κοριτσάκι καθώς αυτό τρέχει προς την νεκρή του μάνα. Κλασικό παράδειγμα ψυχολογικής πορνείας που όμως δεν γίνεται εξεπιτούτου για να σοκάρει αλλά συνεισφέρει τόσο ομαλά στην εξέλιξη της ταινίας που είναι αδύνατο να το βγάλεις από το μυαλό σου για πολύ καιρό.

Και δυστυχώς είναι πολλά τα προβλήματα που πρέπει να προσπεράσεις για να συμπαθήσεις έστω και στο ελάχιστο το In the Land of Blood and Honey. Οι Σέρβοι παρουσιάζονται μονίμως σαν καρικατούρες που σκοτώνουν και βιάζουν αδιακρίτως ό,τι Βοσνιακό βρεθεί μπροστά τους. Σε δραματικές κορυφώσεις, κλειδί για την εξέλιξη της ιστορίας, μπορείς να διακρίνεις το μικρόφωνο πάνω από τα κεφάλια των ηθοποιών, ακόμα και μια βόλτα στο IMDB δεν σε βοηθάει καθόλου. Ο στρατιωτικός εξοπλισμός και οι στολές και που χρησιμοποιήθηκαν στα γυρίσματα είναι από την Ρωσία και δεν έχουν καμία σχέση με τον εμφύλιο της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Δέκα εκατομμύρια δολάρια ήταν ο προϋπολογισμός τούτης της ταινίας και μετά βίας κατάφερε να φέρει πίσω τριακόσιες χιλιάδες, μάλιστα στην επίσημη πρεμιέρα στην Σερβία παραβρέθηκαν μόλις 12 άτομα, δήγμα του γεγονότος ότι κανένας δεν γουστάρει να βλέπει μια Αμερικανίδα ηθοποιό να παίρνει θέση σε εμφύλιους πολέμους χωρών που μέχρι προχθές δεν γνώριζε που βρίσκονται στον χάρτη. Αν κατάφερνε τουλάχιστον να στήσει και κάνα πλάνο της προκοπής ίσως τα πράγματα να ήταν λιγότερο καταστροφικά. Κάτι ήξερε ο σύζυγος της και δήλωνε πρόσφατα ότι δεν σκοπεύει ούτε για αστείο να πιάσει κάμερα στα χέρια του. 1/5