Στις αρχές της δεκαετίας του '80 σε ένα χιονισμένο Νέο Μεξικό, νεαρό αγόρι γνωρίζει νεαρή κοπέλα που αποδεικνύεται βαμπίρ. Την συνέχεια την γνωρίζεις γιατί πρόκειται για το ριμέικ του Σουηδικού Let the Right One In.
Θα το πω κι ας πέσετε να με φάτε. Τούτη η ταινία μου άρεσε περισσότερο από αυτήν στην οποία βασίστηκε. Κρατώντας αμετάβλητη την εξαιρετική ατμόσφαιρα και φυσικά την συγκλονιστική ιστορία όπου διηγείται. Ο σκηνοθέτης του Cloverfield, Ματ Ριβς, είναι αρκετά εμφανές πως γνωρίζει τι θα πει σφιχτοδεμένο μοντάζ και πως γίνεται το σωστό κάστινγκ. Τόσο τα δύο πιτσιρίκια, όσο και ο Ηλίας Κοτέας με τον Ρίτσαρντ Τζέκινς (στον ρόλο του τραγικού φύλακα της μικρής) παραδίδουν μαθήματα ηθοποιίας. Μικρές αλλαγές, σε σύγκριση με το πρωτότυπο, θα συναντήσεις και στην παρουσίαση των γεγονότων. Μπορεί ουσιαστική αλλαγή στις σκηνές να μην υπάρχει (πέρα του ότι τα πλάνα εδώ είναι σαφώς πιο στυλιζαρισμένα και εντυπωσιακά), ωστόσο ο ελαφρά διαφορετικός τρόπος που συνδέονται μεταξύ τους, δίνει μια πιο σκοτεινή τροπή στην ιστορία.
Το Let the Right One In, σίγουρα δεν ήταν μια αδιάφορη ταινία, το αντίθετο μάλιστα. Υπήρξε μια από τις σημαντικότερες της προηγούμενης δεκαετίας. Το Αμερικάνικο ριμέικ ωστόσο μοιάζει να κάνει τα πάντα σωστά. Καταφέρνει να λειτουργήσει τόσο σαν θρίλερ που σου κόβει την ανάσα, όσο και σαν παραβολή για την δύναμη της αγνής και αμόλυντης αγάπης. Γεγονός που γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό σε ένα αισιόδοξο και ταυτόχρονα σκοτεινό συγκλονιστικό φινάλε. [4.5/5]
δεν είδα την αμερικανική εκδοχή, αλλά είμαι δύσπιστος ως προς το αν μπορεί να ξεπεράσει την αρχική! μόνο και μόνο που τα πλάνα είναι στυλιζαρισμένα και η φωτογραφία διαφορετική, νομίζω ότι "αφαιρούν" από την ατμόσφαιρα και την υποβλητικότητα της σουηδικής ταινίας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν είχα πρωτοδεί το Let the Right One In είχα ακούσει ΤΟΣΟ καλά λόγια που στο τέλος το μόνο που μου είχε μείνει ήταν η σκηνή με την πισίνα στο φινάλε, κατά τ' άλλα δεν είχα εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα (μάλλον είχα βαρεθεί θα έλεγα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να είναι κανείς δύσπιστος με ένα ακόμα Αμερικάνικο ριμέικ είναι φυσιολογικό. Πολύ σπάνια όμως κάποια από αυτά τυγχάνει να είναι επιτυχημένα (π.χ. το Funny Games U.S. θεωρώ πως είναι αριστούργημα), ιδιαίτερα όταν αυτά δεν γίνονται αποκλειστικά για την εμπορική επιτυχία και σέβονται το έργο στο οποίο βασίστηκαν, τότε κερδίζουν και με το παραπάνω την εκτίμηση μου.
Πάντως δες την και σύγκρινε, κακή ταινία δεν την λες έτσι κι αλλιώς. Το ότι είναι πιο σφιχτοδεμένη στο μοντάζ και πιο πολύ "θρίλερ" από την πρωτότυπη, είναι τα δυο προτερήματα της.
ΑπάντησηΔιαγραφή