Ο Jack γνωρίζει την Connie μέσω κοινών φίλων. Φυσικά αφού και οι δύο μένουν στην Νέα Υόρκη, για να κάνουν την σχέση τους να πετύχει, πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσουν τα δεκάδες ψυχολογικά προβλήματα που τους βασανίζουν.
Το Jack Goes Boating είναι ακόμα μια από εκείνες τις ταινίες που διαδραματίζονται στην σημαντικότερη πόλη του πλανήτη και έχουν για πρωταγωνιστές μια χούφτα δυσλειτουργικούς χαρακτήρες. Το έχουμε δει άπειρες φορές στο παρελθόν από τον Γούντι Άλεν, το έχουμε δει και πρόσφατα με ταινίες όπως τα Please Give, Rabbit Hole και Two Lovers. Σε μια εποχή λοιπόν που ακόμα και ο Γούντι εγκατέλειψε την πόλη που λάτρεψε και γυρίζει ταινίες στην Ευρώπη, τι παραπάνω έχει να προσφέρει το σκηνοθετικό ντεμπούτο του σημαντικότερου, αυτήν τη στιγμή, Αμερικάνου ηθοποιού;
Απολύτως τίποτα. Βασισμένο σε ένα θεατρικό έργο του 2007 όπου γνώρισε τεράστια επιτυχία στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, ο πρωταγωνιστής του, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, αποφάσισε πέρσι να το μεταφέρει αυτούσιο στον κινηματογράφο χρησιμοποιώντας το ίδιο καστ. Μόνο που ακόμα κι αν δεχθώ ότι δεν έχεις βαρεθεί να βλέπεις προβληματικούς Νεοϋορκέζους να βολοδέρνουν πέρα δώθε στην οθόνη σαν ζόμπι, προσπαθώντας ξορκίσουν τους δαίμονες που τους κυνηγάνε, το συγκεκριμένο εγχείρημα αποτυγχάνει εξαιτίας δύο μεγαλύτερων προβλημάτων.
Ο Χόφμαν όσο καλός ηθοποιός είναι, άλλο τόσο κάκιστος σκηνοθέτης αποδεικνύεται. Οι σκηνές στην πισίνα υπό την μουσική συνοδεία των φοβερών Fleet Foxes είναι άτσαλα μονταρισμένες και κακοτραβηγμένες, το ίδιο και το τελευταίο εικοσάλεπτο της ταινίας που θυμίζει Αμερικάνικο sitcom χωρίς τα γέλια "κονσέρβα" και τους χιουμοριστικούς διαλόγους. Οι τέσσερις όλοι κι όλοι χαρακτήρες από την άλλη, είναι τόσο over the top ερμηνευμένοι που σου έρχεται να τραβήξεις τα μαλλιά σου από την υπερβολική υστερία. Φυσικά σε όλο αυτό το χάλι δεν βοηθάει και το σενάριο, που μπορεί μεν να μοιάζει λειτουργικό σε μια θεατρική αίθουσα, στην μεγάλη οθόνη όμως φαίνεται να περιορίζει ακόμα περισσότερο τις δημιουργικές επιλογές του σκηνοθέτη.
Αντί λοιπόν να σπαταλήσεις τον χρόνο σου βλέποντας το Jack Goes Boating, σου έχω μια καλύτερη πρόταση. Κάτσε και (ξανα)δες το Happiness του Todd Solondz. Δεκατρία χρόνια μετά την πρώτη προβολή του, παραμένει μια από τις σημαντικότερες ταινίες με θέμα την δυσλειτουργία των ανθρώπινων σχέσεων, με τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν να δίνει με διαφορά την καλύτερη ερμηνεία της σπουδαίας καριέρας του. Τι το ήθελε να περάσει πίσω από τις κάμερες; [1/5]
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου