Νομίζω πως πρέπει να νοιώθουμε τυχεροί που ακόμα γυρίζονται τέτοιου είδους ταινίες στις μέρες μας. Είναι τόσα πολλά τα φεστιβάλ ανά τον πλανήτη, που η εμπορική επιτυχία μιας ταινίας πλέον δεν εξαρτάται αποκλειστικά από την πορεία της στους πολυκινηματογράφους αλλά κι από τα "ειδικά" κυκλώματα των φεστιβάλ όπου το κοινό ξέρει να αναγνωρίζει το ποιοτικό σινεμά. Με προϋπολογισμό δεκατριών εκατομμυρίων δολαρίων και διάρκεια λίγο κάτω από τρεις ώρες, το νέο πόνημα του Γκασπάρ (Irreversible) Νοέ είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενες να είναι το επόμενο σκηνοθετικό του βήμα. Επεξεργασμένο καρέ καρέ με VFX και γυρισμένο επίτηδες στην πιο υπερφωτισμένη πόλη του κόσμου, το Enter the Void είναι ένας εικαστικός θρίαμβος που όμοιο του δεν έχεις συναντήσει. Από τους ξέφρενους τίτλους αρχής, τις first person μαστούρες του πρωταγωνιστή και τις αιωρούμενες αναζητήσεις του πνεύματος του, όλα είναι σκηνοθετημένα σαν ένα μεγάλης διάρκειας κινηματογραφικό παραισθησιογόνο. “Death is the Ultimate Psychedelic Trip” λέει κάποια στιγμή ένας από τους πρωταγωνιστές της ταινίας κι ο Γκασπάρ Νοέ προσπαθεί να σου οπτικοποιήσει αυτήν ακριβώς την διαπίστωση.
Το Enter the Void ξεκινάει με έναν θάνατο και τελειώνει με μια γέννηση. Στο ενδιάμεσο ο,τι έχεις βιώσει είναι η massive εκσπερμάτωση ενός σκηνοθέτη που γνωρίζει τι θα πει προβοκατόρικο σινεμά περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο σκηνοθέτη εκεί έξω. Γεγονός που δεν υπάρχει περίπτωση να το αμφισβητήσεις ακόμα κι αν παραιτηθείς από την θέαση της ταινίας στο πρώτο δεκάλεπτο. [5/5]
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου