Get Well Soon - The Scarlet Beast O'Seven Heads: Πλούσιο σε ενορχηστρώσεις και ιδέες, κάπου χάνει από την υπερβολική φιλοδοξία του Konstantin Gropper να χωρέσει ορχήστρες και άπειρα μουσικά όργανα σε συνθέσεις που έχεις την αίσθηση ότι θα σε μαγεύαν έτσι κι αλλιώς με ένα απλό πιάνο. Μαζί με το The Something Rain των Tindersticks ο,τι καλύτερο στο είδος της Chamber pop για φέτος. 4/5
Green Day - Uno: Εντυπωσιακή επιστροφή για τους Καλιφορνέζους η οποία θα συνεχιστεί μάλιστα με το Dos φέτος και το Tre την επόμενη χρονιά. Εκεί που οι συμπατριώτες τους Offspring απέτυχαν παταγωδώς φέτος με το Days Go By, οι Green Day είναι εδώ για να ικανοποιήσουν και το πιο απαιτητικό pop punk απωθημένο σου. 3.5/5
Jessie Ware - Devotion: Δεν ξέρω τι συμβαίνει με τις Βρετανίδες τον τελευταίο καιρό, πάντως τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο έχουμε μια από δαύτες να παραδίδει ένα σπουδαίο pop soul album. Πέρσι ήταν η Adele με το 21, φέτος η Jessie Ware με το Devotion, η οποία μοιάζει να αγαπάει σφοδρά τα 80s και δεν διστάζει ούτε στιγμή να το δείξει. 4/5
Muse - The 2nd Law: Και μιας και μιλάμε για εκπλήξεις, δεν θα μπορούσε να λείπει από εδώ η μεγαλύτερη φετινή κατά την ταπεινή μου άποψη. Larger than life συνθέσεις, υπερβολικά θεατρινίστικη (όπως πάντα) ερμηνεία από τον Bellamy, συνθεσάιζερ στα όρια του κιτς κι όμως τα πάντα μοιάζουν να δένουν με τρόπους που ούτε να τους κατανοήσεις ούτε να τους περιγράψεις μπορείς. Δεν τους το είχα και μπράβο τους. 4/5
Mumford & Sons - Babel: Καλές ιδέες και ταλέντο έχεις. Δεν υπάρχει όμως κανένας λόγος να παίρνεις μια ενδιαφέρουσα μελωδία και να την τραβάς από δω και από εκεί για να βγάλεις με το ζόρι μια πεντάλεπτη σύνθεση παίζοντας συνεχώς με τα νεύρα του ακροατή σου. Πρώτη φορά στην ζωή μου 52 λεπτά μοιάζανε να διαρκούν με 5 ώρες. 1.5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου