Στην Γερμανία του 19ου αιώνα, άντρας πουλάει την ψυχή του στο διάβολο για την καρδιά νεαρής κοπέλας.
Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι εξοικειωμένος με το σινεμά του Αλεξάντερ Σοκούροφ, η περίφημη Ρώσικη Κιβωτός ακόμα σκονίζεται σε κάποιο σημείο της ταινιοθήκης μου περιμένοντας επιτέλους να την δω. Στο Faust ο διάσημος Ρώσος σκηνοθέτης δίνει την δική του εκδοχή στον γνωστό γερμανικό μύθο, διαβάζοντας, όπως λέει ο ίδιος, ανάμεσα στις γραμμές της ιστορίας. Εδώ ο διάβολος είναι ένας απλός ενεχυροδανειστής όπου ζει μαζί με τους ανθρώπους και η γνωριμία του με τον Φάουστ γίνεται στο μαγαζί του όταν ο δεύτερος έρχεται για να ξεπουλήσει κάποια αντικείμενα της περιουσίας του. Μετά από μια μεγάλης διάρκειας περιπλάνηση των δυο αντρών στα σοκάκια της (ανώνυμης) πόλης τους, ο Φάουστ συναντάει μια πανέμορφη νεαρά που του κλέβει την καρδιά και λίγο αργότερα ο ενεχυροδανειστής του προσφέρει για υπογραφή ένα ιδιότυπο συμβόλαιο.
Ιδιόρρυθμο στην αφήγηση και με ακατάληπτους διαλόγους σε πολλά σημεία, το Faust ακολουθεί συνεχώς απρόβλεπτα μονοπάτια με αποκορύφωμα το φινάλε του όπου η κάθοδος στην κόλαση μόνο κάτι τέτοιο δεν θυμίζει. Η χρήση της φωτογραφίας και των παραμορφωτικών φακών απογειώνουν σε πολλά σημεία το εικαστικό κομμάτι της ταινίας που δυστυχώς προδίδεται από την μεγάλη διάρκεια και το περίεργο στυλ της.
Χωρίς να είμαι ακόμα σίγουρος αν το Faust είναι μια καλή ή μέτρια ταινία, επιφυλάσσομαι να πάρω ξεκάθαρη θέση για την αξία της. Μια δεύτερη προβολή όταν (κι αν) κυκλοφορήσει στο μέλλον σε Bluray, ίσως βοηθήσει στο να επανεκτιμήσω το φιλμ του Αλεξάντερ Σοκούροφ, μακριά από τις άβολες θέσεις του Ολύμπιον και τα ροχαλητά των παρευρισκομένων. 3/5
Αύριο: Άδικος Κόσμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου