Πέντε αγαπημένοι Χρυσοί Φοίνικες

The Piano (1993) - Προτού οι τρεις γυναίκες της ταινίας θριαμβεύσουν στα Όσκαρ (Κάμπιον στο σενάριο, Χάντερ και Πάκουιν στους γυναικείους ρόλους), τα Μαθήματα Πιάνου πρόλαβαν να βάλουν τέσσερις ντουζίνες βραβεία στις αποσκευές τους, κάνοντας την αρχή από το μεγάλο βραβείο του φεστιβάλ των Καννών.
 

Pulp Fiction (1994) - Όταν το 1994 ο πρόεδρος της επιτροπής Κλιντ Ίστγουντ ανακοίνωσε το όνομα του νικητή, σύσσωμη η αίθουσα ξέσπασε σε ενθουσιώδη χειροκροτήματα. Οι δυο-τρεις που τόλμησαν να γιουχάρουν έλαβαν σαν απάντηση το μεσαίο δάχτυλο του Κουέντιν Ταραντίνο. Όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία.

Eternity and a Day (1998) - Η πιο προσβάσιμη ταινία της φιλμογραφίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου και μια από τις λίγες που δεν διαρκούν μια... αιωνιότητα και μια μέρα, έλαβε το 1998 δια χειρός Μάρτιν Σκορσέζε τον πρώτο (και μοναδικό) Χρυσό Φοίνικα της χώρας μας. 

Dancer in the Dark (2000) - Από το περιβόητο Δόγμα '95 μέχρι το φετινό "Είμαι Ναζί" και την απαγόρευση του να πλησιάσει το κτήριο των Καννών στα 100 μέτρα (!), ο Λαρς Φον Τρίερ ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει για να προκαλέσει και να στρέψει όλα τα φώτα πάνω του. Το Dancer in the Dark υπήρξε ίσως η πιο προβοκατόρικη από τις ταινίες του και αναμενόμενα τιμήθηκε το 2000 με το μεγάλο βραβείο του φεστιβάλ.

Elephant (2003) - Μαζί με το Pulp Fiction ο πιο δίκαιος Χρυσός Φοίνικας στην ιστορία του φεστιβάλ.