In A Better World

Άξιζε τελικά η ταινία της Σούζαν Μπίερ την Χρυσή Σφαίρα και το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας που κέρδισε φέτος;

Για πολλά μπορείς να κατηγορήσεις την Αμερικάνικη κινηματογραφική ακαδημία, έκτος από το γεγονός ότι κάθε χρόνο δίνει το συγκεκριμένο βραβείο σε πολύ αξιόλογες ταινίες. Tο In A Better World σίγουρα δεν είναι καλύτερο από τον Κυνόδοντα, είναι παρόλα αυτά "ατόφιο" δημιούργημα μιας εκ των σημαντικότερων Ευρωπαίων δημιουργών αυτή τη στιγμή εκεί έξω. Και μόνο για αυτό το λόγο είναι αδύνατο να περάσει απαρατήρητο.

Η υπόθεση εξελίσσεται σε δυο διαφορετικές πλευρές του πλανήτη, που άνετα, με μια πρώτη ανάγνωση, θα μπορούσες να υποθέσεις ότι πρόκειται και για δυο εντελώς διαφορετικές πλευρές της ζωής. Η άγρια και βίαιη Αφρική από την μία, η φιλήσυχη και ειρηνική Δανία από την άλλη. Μονό που τελικά σαν κοινός παρονομαστής και στα δύο ελοχεύει η εκδικητικότητα. Καλύτερος κόσμος δεν υπάρχει για τους πρωταγωνιστές της ταινίας, το παρελθόν και τα όσα σημάδεψαν την ζωή τους είναι έτοιμα ανά πάσα στιγμή να πυροδοτήσουν βίαιες και αναπάντεχες αντιδράσεις.

Είναι πραγματικά σπουδαίος ο τρόπος με τον οποίο η Μπίερ κινηματογραφεί την ιστορία της. Είτε σου δείχνει πλάνα με καταγάλανους ουρανούς και συννεφάκια, είτε σκληρές εικόνες βιαιότητας σε προσφυγικά καταφύγια της Αφρικής, υπάρχει κάτι ελεγειακό στην αφήγησή της. Τα μέγιστα προσφέρει στην εικαστική αρτιότητα της ταινίας η πανέμορφη διεύθυνση φωτογραφίας και το κοφτερό μοντάζ που σε κρατάει καρφωμένο στην θέση σου από την αρχή μέχρι το τέλος.

Προσπερνώντας στα γρήγορα τις όποιες δραματουργικές υπερβολές του σεναρίου και μια κάποια χαλαρότητα στους ρυθμούς το τελευταίο εικοσάλεπτο, το In A Better World συγκεντρώνει όλα όσα έχουμε μάθει να αγαπάμε (ή να μισούμε) στο Δανέζικο σινεμά. Άξιο λοιπόν και φέτος το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. [4/5]