Η αγάπη μου για το Κορεάτικο σινεμά είναι γνωστή και κατά κάποιο τρόπο δεδομένη. Ίσως να οφείλεται στο γεγονός πως ο κινηματογράφος τους (όπως και εν γένει ο τρόπος ζωής τους) είναι έντονα επηρεασμένος από την δυτική κουλτούρα, άρα και τα στοιχεία με την δικιά μας κουλτούρα είναι αρκούντως κοντινά. Το A Brand New Life είναι σκηνοθετημένο από την Γαλλίδα, με Κορεάτικες ρίζες, Ounie Lecomte και εξιστορεί, ουσιαστικά, τα δικά της παιδικά χρόνια.
Η ταινία ξεκινάει με την μικρή Τζιν-χι να περνάει χαρούμενα της ώρες της με τον πατέρα της, ενώ εσύ απλά περιμένεις την στιγμή που το χαμόγελό της αναπόφευκτα θα σβήσει. Τα μονοπάτια που ακολουθεί το σενάριο είναι το ένα από τα δύο προτερήματα της ταινίας. Αποφεύγοντας αριστοτεχνικά τις όποιες δραματουργικές ευκολίες θα μπορούσε μια τέτοια ιστορία να ακολουθήσει, καταφέρνει με την απλότητα και την ανθρωπιά του να σε έχει διαρκώς βουρκωμένο στην άκρη του καθίσματος σου. Και είναι φυσικά και αυτή η απίστευτη ερμηνεία της μικρής Σάε-ρον Κιμ, η οποία, χωρίς καμία υπερβολή, αποτελεί την κορυφαία ερμηνεία που έχω δει από ηθοποιό (ανεξαρτήτου φύλου, εθνικότητας και ηλικίας) τα τελευταία χρόνια. Είναι τόσο εκφραστικός ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει την κάθε δραματική κατάσταση της ηρωίδας που ενσαρκώνει, ώστε η σκηνοθέτιδα δεν χορταίνει να γεμίζει τα πλάνα της με το απίστευτο πρόσωπο της μικρής.
Έχοντας κερδίσει για το 2009 το βραβείο της καλύτερης ασιατικής ταινίας, το A Brand New Life με κάνει και μετανιώνω που πριν μερικές ημέρες είχα προλάβει να δημοσιεύσω τις πέντε αγαπημένες μου Κορεάτικες ταινίες χωρίς να συμπεριλάβω τούτο το, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, συγκλονιστικό αριστούργημα. [5/5]
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου